Rozdział 8

8.

Był piękny,słoneczny poranek. Cudowna pogoda na weekend. Powoli wszystko budziło się do życia. W tym także dwoje ludzi. Ludzi,którzy są sobie bardzo bliscy mimo,że jeszcze o tym nie wiedzą. Oboje wybrali się na spacer. Nie razem lecz osobno. Ale w te same miejsca. Podążali patrząc raz w bezchmurne niebo, raz na zielone liście, raz na otaczające ich kwiaty. Zapatrzyli się na piękno otaczającego ich miejsca,ze nie zauważyli gdzie poniosły ich nogi, a raczej na kogo.

-Au. Może byś trochę uważał.-powiedziała czarnowłosa dziewczyna próbując podnieść się po upadku.

-Mów za siebie.-powiedział brunet dopiero teraz zauważając na kogo upadł.-Co ty tu robisz?

-O to samo mogłabym zapytać ciebie.-odpowiedziała nie spoglądając na bruneta.

-Taki ładny dzień,że aż prosiło się aby wyjść na spacer.-powiedział lekko się uśmiechając.

-Tak pięknie dzisiaj.-czarnowłosa czuła na sobie wzrok bruneta ale udawała,że interesują ją bawiące dzieci niż czarne oczy wpatrzone w nią.- Co Cię bawi?-odważyła się na niego spojrzeć gdy usłyszała jego śmiech.

-Czy to nie dziwne,że wybraliśmy się w to samo miejsce?-zapytał się niebezpiecznie zbliżając się do czarnowłosej.

-Zwykły przypadek.-powiedziała czując jak zaczęło jej walić serce.

-To nie przypadek.-powiedział ujmując jej dłoń,a ona poczuła ciarki przebiegające ją po plecach.- To przeznaczenie.-powiedział szeptem patrząc jej głęboko w oczy.

-Facundo…-rozpoczęła,ale on jej przerwał.

-Cii.-dotknął jej ust palcem na znak,żeby nic nie mówiła. Ona jak zahipnotyzowana wpatrywała się w jego radosne oczy. On spoglądał na jej malinowe usta,które pragnął posmakować.-Wariuję na twoim punkcie.-wyszeptał do jej ucha lekko je muskając co przyprawiło ją o dreszcze.

-Przecież my się w ogóle nie znamy.-powiedziała głośno przełykając ślinę.

-To miłość od pierwszego wejrzenia.-szepnął i spojrzał w jej błyszczące oczy.-Wierzysz w taką miłość?-zapytał.

-Nie. Miłość nie rodzi się z dnia na dzień.-pokręciła przecząco głową nie odrywając wzroku od swojego towarzysza.- Trzeba nad tym pracować, aby ta miłość rozkwitła.

Brunet dotknął jej zarumienionego policzka i uśmiechnął się do niej. Ona odwzajemniła nieśmiało jego uśmiech i odgarnęła z twarzy niesforny kosmyk swoich kręconych włosów. Wpatrywali się w siebie dobre parę minut. Poczuli się jakby wszystko ucichło przestało istnieć, słychać było tylko dudnienie ich serc.

Brunetka zbliżyła się do niego i zadziwiając samą siebie pocałowała go. Czarnowłosy z chęcią zaczął smakować jej ust. W końcu od tak dawna chciał to zrobić. W tej chwili liczyli się tylko oni.A to był niestety tylko piękny sen.

***

Dzisiaj trochę rotymancznie ;) Miał być wczoraj ale siostra siedziała i siedziała i siedziała,aż w końcu zasnęłam :D Mam nadzieję,że rozdział się podoba. Jak się pewnie domyśliliście jest od on poświęcony tylko Albie i Facundowi. Teraz patrzę,że trochę krótki wyszedł ale lepszy taki niż żadny.;D Nie wiem kiedy kolejny.