Rozdział 2

 2.

Facundo siedział na swoim łóżku i rozmyślał o nowej dziewczynie w klasie. Nie wiedział czemu wzbudziła w nim takie zainteresowanie. Była bardzo śliczna, więc może dlatego myślała o niej już od 3 godzin. Wziął do ręki zdjęcie z Candelarią. Teraz zdał sobie sprawę,ze jej nie kocha. Był z nią tylko dlatego,ze Martina znalazła sobie Pabla, a ona nie chciała być sama. Być może na początku czuł coś do niej ale teraz miał mieszane uczucia. Candelaria była osobą,która lubi górować nad innymi. Zawsze musiała mieć rację i nie lubiła gdy wytykano jej błędy. Po roku związku z nią zrozumiał,ze jest jak w klatce. Candelaria trzymała go

krótko. Musiał to zmienić. Usłyszał dźwięk dzwonka w telefonie.
-Halo?-powiedział gdyż nie spojrzał nawet na wyświetlacz.
-Cześć kochanie.-usłyszał przesłodzony głos Candelarii.
-Cześć.Stało się coś?-zapytał zrezygnowany, żałował ze nie zobaczył kto dzwoni nim odebrał telefon.
-Nie mogę tak po prostu zadzwonić do chłopaka.-powiedziała podirytowana.
-Nie no oczywiście,że możesz.-westchnął.
-Dobra na razie.-powiedziała i rozłączyła się.
Facundo po skończonej rozmowie jeszcze chwilę popatrzył na zdjęcie z Candelarią po czym odłożył je i udał się w objęcia Morfeusza.

Następnego dnia

Facundo pojechał pod dom Candelarii aby zabrać ją do szkoły. Po drodze zgarnął już Pabla i Martinę.
-Zadzwoń do niej.-powiedział Facundo do siedzącej z tyłu Martiny.
-A myślisz,że co ja innego robię od 5 min.?- zdenerwowała się Tini.
-Nie lepiej po nią pójść. Może zaspała?-podsunął pomysł Pablo,a Facundo odwrócił się do Martiny i spojrzał na nią wyczekująco.
-Co?-zapytała Tini.
-Pójdź do niej i sprawdź.-powiedział niepewnie brunet.
-A ty nie możesz?Jesteś jej chłopakiem.-powiedziała Martina ale gdy ujrzała błagalne spojrzenie Facunda zrezygnowana wyszła z samochodu i udała się pod dom Candelarii.
-Pokłóciłeś się z Candelarią?-zapytał Pablo.
-Nie chyba.-powiedział Facundo i westchnął.-Ja już jej nie kocham.-wyrzucił z siebie to co ciążyło w nim już od paru dni.
-Powiedziałeś jej to?
-Nie. Ale powiem jej. Kiedyś.-powiedział Facundo.- I co?-powiedział do wsiadającej do auta Martiny.
-Candelaria już wyszła.-powiedziała mocno zdenerwowana.-Jedź już.
"Teraz pewnie będzie mówiła jaki to ja jestem niedobry, bo nie chciałem z nią wczoraj rozmawiać i zę ignoruję ją."powiedział Facu w myślach.
Gdy dotarli do szkoły udali się pod klasę. Martina wzrokiem szukała jej przyjaciółki ale nigdzie jej nie było. Napotkała wzrok pewnego bruneta. Jorge,bo tak miał na imię owy chłopak nie mógł przeboleć tego,że zadurzył się w Martinie. Pierwszy raz w życiu nie mógł doczekać się końca wakacji chciał nawet na odległość podziwiać urodę panny Stoessel.
-Jest.-widok nowej dziewczyny wywołał uśmiech na twarzy Facundo.
-Widzisz Candelarię?-zapytała Martina i podążyła za wzrokiem kolegi.-Eee tam nie ma Candelarii.
-Co?-powiedział zdezorientowany brunet.
-Nic nieważne.-powiedziała zrezygnowana.

Candelaria pojawiła się na 3 lekcji. Przykuła uwagę Mercedes,która uważała brązowowłosą za ikonę stylu. Niestety tym razem Candelaria wyglądała strasznie. Włosy miała niedbale zawiązane w kucyk,a na sobie ubrania które nawet Mercedes by nie ubrała,a podobno nie ma w ogóle stylu.
-Gdzieś ty dziewczyno była?-dopadła przyjaciółkę Martina.

***

Jest i drugi rozdział ;) Mam nadzieję,że przypadnie wam do gustu :D Uważam,że nie jest najgorszy ale to wasze zdanie jest najważniejsze ;) Macie może jakieś pomysły? Z chęcią wykorzystam :D